O dit ernstige spel

		Titel	:	O dit ernstige spel
		Ondertitel	:	-
		Auteur	:	Frans Smit
		ISBN	:	-
		Uitgever	:	-
		Aantal Pagina's	:	-
		Uitgegeven in	:	-
		Illustrator	:	-
		Vormgeving	:	-
		Druk	:	-
		Beschikbaarheid	:	Publicatie in ontwikkeling

Over de publicatie

De titel is gebaseerd op een lied van de Schotse folkband uit de zeventiger jaren van de 20e eeuw: de Incredible Stringband – een van mijn favorieten. “All this world is but a play, be thou the joyfull player”. Net als in De eidofoon speelt het verhaal zich af in Rotterdam, om preciezer te zijn: "op zuid". Het verhaal, circulerend rond een jong, lichtelijk verdwaasd en tamelijk hulpeloos koppel, is luchtig van toon en fantasierijk qua inhoud. Op de achtergrond speelt de klimaatverandering een dwingende rol. Die loopt uit op een confrontatie met een gefrustreerde weergod, die voor de bewoners van Rotterdam Zuid, met name Katendrecht, maar nauwelijks goed afloopt. Daarmee eindigt het verhaal “joyfull”; het spel kan doorgaan.

Fragment uit 'O dit ernstige spel'

“Buiten stormde het, voor het eerst sinds jaren; binnen zat de meester van de Katendrechtse loge. Hij had het zichzelf behaaglijk gemaakt door de open haard aan te steken. Starend naar de vlammen bracht hij het glas met cognac naar zijn mond. De storm rukte aan de vensters van zijn woning. De krant van vanochtend lag naast hem op het bijzettafeltje, de kop op de voorpagina schreeuwde: KLIMAAT GERAAKT IN VERSNELLING.

Een rare kop, vond hij. Hij moest de zin twee keer overlezen, zelfs daarna ontging hem de portee. ‘Volgens mij kan het klimaat niet versnellen’, had hij gebromd en de krant weggelegd. Daardoor vergat hij de dagelijkse kruiswoordpuzzel op te lossen. De cognac gleed als een weldadige vuurstroom naar binnen. De krantenkop liet hem niet los. Het stormde nu al twee dagen achtereen, dat duidt meer op vertraging dan op versnelling, bedacht hij.

Hij stond op en liep naar een schilderij, een portret van een man uit vervlogen tijden. Diens doordringende blik volgde je overal waar je in de kamer stond. De meester knikte tegen het portret en hief zijn glas. Alvorens het schilderij van de muur weg te halen, zette hij de cognac op de schoorsteenmantel. Het schilderij werd voorzichtig op de vloer gezet; op de lege plek was een kluis verschenen met een draaislot. Na vier keer het slot te hebben gedraaid, klikte de kluis open. Hij haalde er een revolver uit en liep terug naar zijn fauteuil, waar hij het wapen aan een nauwkeurig onderzoek onderwierp.”